Inhoud

• stadia
• Methode 1 Voorkom doorligwonden
• Methode 2 Behandel bestaande doorligwonden
• Methode 3 Decubitus begrijpen

In dit artikel: Voorkomen van decubitus Behandeling van bestaande decubitus Begrijpen van decubitus24 Referenties

Decubitus, ook bekend als doorligwonden of decubituszweren, zijn vrij veel voorkomende wonden. Dit zijn ongelukkige en te voorkomen complicaties bij ziekenhuispatiënten, bewoners van gezondheidscentra en patiënten die in bed moeten blijven. Als u op zoek bent naar manieren om ze te vermijden, hetzij voor uzelf, voor een geliefde of voor een patiënt, zijn er methoden om er te komen.

stadia

Methode 1 Voorkom doorligwonden

1. 
   

   
   Roteer het lichaam. Als u voor een bedlegerig persoon zorgt, moet u ervoor zorgen dat u het om de twee uur uitvoert. U mag het niet verplaatsen naar een andere kamer of bed, u moet de positie wijzigen zodat hetzelfde huidoppervlak niet onder druk staat van het gewicht.
   • Je zou het bijvoorbeeld aan de rechterkant kunnen passeren als het aan de linkerkant lag. Je kunt ook een kussen gebruiken om het recht te maken.
   • Als je vast in bed zit, kun je investeren in een galg om jezelf te keren. Dit werkt alleen als je voldoende kracht hebt om dit soort apparaten te gebruiken.
   • Als de patiënt bepaalde soorten verwondingen heeft, bijvoorbeeld in het ruggenmerg, moet u hem zodanig verplaatsen dat zijn verwondingen niet worden verergerd.

2. 
   

   
   
   
   Voorkom uitglijden. Een van de mechanismen voor de ontwikkeling van doorligwonden is een toename van de druk op de huid vanwege uitglijden. De patiënt verliest tractie wanneer hij wordt opgeheven, waardoor de huid en het bed in tegenovergestelde richtingen bewegen. De huid van het stuitbeen kan bijvoorbeeld op zijn plaats blijven zitten terwijl het lichaam naar beneden glijdt. De druk op dit punt kan met de tijd het ontstaan ​​van descarres veroorzaken.
   • Wanneer u gaat liggen, moet u ervoor zorgen dat het bed niet meer dan 30 graden wordt opgetild om uitglijden en wrijving te voorkomen.
   • Als de patiënt volledig kan gaan zitten, zal dit effect meestal niet optreden.

3. 
   

   
   Koop een speciale matras. Er zijn matrassen op de markt die de druk op het lichaam verminderen. Hierdoor kan de patiënt vermijden de druk op één punt te concentreren. U kunt een opblaasbaar matras of waterbed kopen om de druk op het lichaam van de patiënt te helpen verminderen. U vindt er een aantal in winkels voor medische apparatuur waar u een geschikt matras kunt kopen.
   • Als u niet zeker weet welk model u moet kopen, vraag dan uw arts om er een voor u aan te bevelen.
   • Je kunt ook compressies of kussens gebruiken die gebieden helpen beschermen waar de botten dichter bij de huid zijn.

4. 
   

   
   
   
   Zorg voor zijn dieet. Ondervoeding kan bijdragen aan de ontwikkeling van decubitus.Ze kunnen zich snel ontwikkelen bij patiënten die de calorieën die ze nodig hebben niet oraal of vrijwillig kunnen opnemen. Zorg ervoor dat uw dieet bestaat uit fruit, groenten, volkoren granen en mager vlees.
   • Vergeet niet om de dieetbeperkingen te controleren van de patiënt die u in de gaten houdt. Elk van hen moet afzonderlijk in aanmerking worden genomen voor zijn specifieke voedingsbehoeften.

5. 
   

   
   Blijf gehydrateerd. Om de huid van de patiënt gezond te houden, moet u ervoor zorgen dat hij goed gehydrateerd blijft. Als u niet zeker weet hoeveel water u hem moet geven, vraag dan de arts om advies volgens zijn specifieke behoeften. Verschillende ziekten en aandoeningen veroorzaken specifieke behoeften.
   • Je kunt ook vruchtensap nemen om gehydrateerd en goed gevoed te blijven.

6. 
   

   
   Identificeer de vroege tekenen. Decubitus ontwikkelt zich in de loop van de tijd. Er zijn vroege tekenen: een erytheem dat niet wit wordt of een paarse of bruine vlek van verkleurde huid die pijnlijk, stevig, sponsachtig, zacht of bij een andere temperatuur kan zijn dan de omliggende weefsels. Dit duidt op een vroeg stadium van weefselschade of waarschijnlijke vorming van een wond.

Methode 2 Behandel bestaande doorligwonden

1. 
   

   
   Let op tekenen van infectie. Nadat u er een heeft geïdentificeerd, moet u de tekenen van infectie volgen. Dit omvat koorts, roodheid langs de wond, pus en een zachte baarmoeder onder de huid die aangeeft dat de weefsels hieronder zijn gevuld met pus of rot.

2. 
   

   
   Strip de wond. Nadat de infectie is vastgesteld, vraagt ​​u de arts van de patiënt welke behandelmethoden geschikt zijn. In het algemeen zal hij u aanbevelen om een ​​strak verband van gaas gedrenkt in zout water te leggen. U moet het gaas een of twee keer per dag verwijderen. Dit helpt bij het elimineren van dode huid, waardoor gezond weefsel wordt gevormd en de wond kan genezen. Afhankelijk van de grootte van de wond, kan het vier tot zes weken duren om te genezen.
   • Je moet er droog gaas bovenop plaatsen. De huid rond de wond mag niet nat zijn.
   • Dit type verband hangt af van de grootte en diepte van de wond en de hoeveelheid pus. Bespreek het verband met uw arts voor de juiste techniek voor de patiënt in kwestie.

3. 
   

   
   Gebruik een goed reinigingsproduct. Reinig de wond nooit met zuurstofrijk water of betadine. Gebruik in plaats daarvan altijd milde zeep en warm water om de wond schoon te maken. Als dit niet mogelijk is, gebruik dan een mild reinigingsmiddel op het gebied.
   • De arts kan een enzymatische of chemische oplossing bestellen om dode huid te verwijderen en genezing te vergemakkelijken. Het kan nodig zijn om een ​​operatie te gebruiken om dode huid te verwijderen in gevallen waarin er veel dood weefsel is.
   • Er zijn andere oplossingen voor het reinigen van decubitus, zoals enzymatische middelen, maden of waterstralen onder hoge druk.

4. 
   

   
   Neem antibiotica. Als er zich een infectie in de carrière ontwikkelt, kan een systemisch antibioticum worden voorgeschreven. Dit helpt infecties en de huid te genezen. Een infusie van antibiotica kan noodzakelijk zijn als zich ook een botinfectie heeft ontwikkeld, wat niet ongewoon is wanneer decubitus zich in het bekkengebied bevindt.

Methode 3 Decubitus begrijpen

1. 
   

   
   Meer informatie over risicofactoren. Risicopatiënten zijn patiënten die minder mobiel zijn en veel tijd in bed liggen of zitten. Het kan thuis zijn, in een gezondheidscentrum, in een ziekenhuis of in een bejaardentehuis. U kunt om vele redenen bedlegerig worden, zoals ruggenmergletsels, beroerte, degeneratieve neurologische aandoeningen, fracturen, coma en intensive care.
   • Ongeveer 70% van de decubitus komt voor bij patiënten ouder dan 65 jaar. De resterende 30% verschijnt bij jongere patiënten met aandoeningen die hen aan bed binden.

2. 
   

   
   Zoek naar de oorzaken. Decubitus ontstaat door een langdurige bewegingloze positie en blootstelling aan vocht. Decubitus veroorzaakt een afname van de kwaliteit van leven van de patiënt en een toename van mortaliteit en morbiditeit. Dit zijn gelokaliseerde wonden op de huid of onderhuids weefsel, meestal over de prominente botten. Dit omvat het stuitbeen, enkels, hakken of heupen. Ze kunnen echter ook verschijnen op de punten waar de patiënt is aangesloten op een beademingsapparaat of waar een apparaat of buizen voortdurend tegen de huid wrijven.
   • Ze ontwikkelen zich vanwege de permanente druk op deze gebieden die de zuurstof en voedingsstoffen in het gebied blokkeert, waardoor de huidcellen afsterven.
   • Ze kunnen ook verschijnen ondanks de inspanningen van het personeel in de gezondheidszorg om ze te vermijden. Sommige gevallen ontwikkelen zich echter door misleiding of misbruik van ouderen.
   • Labus gepleegd op ouderen is een probleem voor de volksgezondheid, hoewel het niet vaak wordt gemeld of ontdekt.

3. 
   

   
   Weet hoe je de fasen van ontwikkeling kunt herkennen. De ernst van decubitus wordt gemeten op een schaal met vier fasen. De toestand van de wond beïnvloedt de gezondheid van de patiënt en verandert het type behandeling dat nodig is.
   • In de eerste fase is lescarre een rood gebied boven de botbelichting dat bleker wordt wanneer je er met je vinger op tikt. De roodheid zal niet verdwijnen of verbeteren.
   • In de tweede fase begint de oppervlakkige laag van de huid zijn dikte te verliezen. Vaak verschijnt een ondiepe wond met een roze basis en een kleine blaar gevuld met heldere vloeistof over de wond.
   • In de derde fase heeft de oppervlakkige laag van de huid volledig zijn dikte verloren en onthult een wond. Het is niet al te serieus, het dringt niet door in de spier- of botlagen en pezen en spieren zijn nog niet blootgesteld.
   • In de vierde fase verdwenen de oppervlakkige en interne huidlagen, waardoor de onderliggende spierlagen zichtbaar werden. We konden ook botten, pezen en spieren zien. Als er geen onderliggende vetlagen zijn, worden decubitus, zoals die naar de oren of neus veroorzaakt door ademhalingsapparatuur, ook in deze categorie ingedeeld.