Inhoud

• Stappen

Vulvodynie is een chronische aandoening die wordt gekenmerkt door pijn in de vulva (het buitenste deel van de vrouwelijke genitaliën). De specifieke oorzaak is onbekend, maar het kan ontstaan ​​door zenuwbeschadiging, abnormale cellulaire reacties, infecties, irritaties, genetische factoren, allergieën, hormonale veranderingen, spierspasmen en het gebruik van antibiotica. De zoektocht naar medische behandeling kan buitengewoon frustrerend zijn, aangezien veel professionals de meeste mogelijke oorzaken van pijn en concluderen dat het waarschijnlijk psychologisch is. Omdat specifieke symptomen variëren en geen enkele methode voor alle gevallen werkt, is de behandeling vaak vallen en opstaan.

Stappen

Deel 1 van 4: Diagnose van Vulvodynia

1. 

   Maak een afspraak met een huisarts of gynaecoloog. Het is noodzakelijk om de symptomen met een professional te bespreken en er is geen reden om je te schamen om te praten over wat je voelt, aangezien het erg belangrijk is om andere medische problemen uit te sluiten voordat je vulvodynie gaat behandelen.
   • Vulvodynia heeft slechts één primair symptoom: pijn in de vulva. Het symptoom wordt meestal anders beschreven, afhankelijk van de patiënt. De andere symptomen zijn jeuk, branderig gevoel en tintelingen, evenals kloppende, stekende of scherpe pijn in de gebieden rond de schaamlippen, clitoris en vaginale opening. De pijn kan komen en gaan, en wordt in sommige gevallen ook beïnvloed door aanraking of druk.
   • Sommige vrouwen met vulvodynie ervaren pijn alleen op specifieke tijden, zoals tijdens lichamelijke activiteit of geslachtsgemeenschap.

2. 

   
   
   Doe wat testen. Als er een echt vermoeden van vulvodynie bestaat, zal de arts klinische en laboratoriumtests uitvoeren om mogelijke problemen te identificeren die de symptomen kunnen verergeren.
   • Er moet een bloedtest worden besteld om hormoonspiegels, zoals oestrogeen, testosteron en progesteron in het lichaam te controleren.
   • De arts zal waarschijnlijk een test uitvoeren met een wattenstaafje. Hij zal de tool gebruiken om voorzichtig op verschillende plaatsen op de vulva te drukken, zodat je de pijn die je voelt kunt beschrijven (als je die voelt door de druk).
   • Als een deel van de vulva om welke reden dan ook pijnlijker of ontstoken lijkt, kan een biopsie worden aangevraagd.

3. 

   
   
   Gooi andere medische problemen weg. Vulvodynie wordt pas gediagnosticeerd nadat de arts ziekten en andere aandoeningen uitsluit die pijn in de regio kunnen veroorzaken. Sommige tests kunnen worden gedaan om vast te stellen of SOA's, schimmelinfecties, huidaandoeningen, hormonale onevenwichtigheden en andere problemen verantwoordelijk zijn voor de symptomen. Pas na de examens kan de professional het diagnosticeren met vulvodynie.

4. 

   
   
   Krijg een specifieke diagnose. Er zijn twee soorten vulvodynie: vulvaire vestibulitissyndroom en dysestetische vulvodynie. De middenvelder moet een juiste diagnose stellen op basis van de symptomen, dus informeer hem zo veel mogelijk.
   • De gevallen van vulvaire vestibulitis syndroom pijnlijke reacties hebben op druk of aanraking rond de vaginale opening. Er is meestal pijn tijdens seksuele handelingen, gynaecologische onderzoeken, het inbrengen van tampons en andere uren waarop druk wordt uitgeoefend op de vulvaire vestibule (het gebied rond de vaginale opening).
   • De gevallen van dysesthetische vulvodynie ze vertonen gegeneraliseerde pijn in de regio, die de vaginale lippen, het perineum, de urethra, de clitoris, de anus, de schaamhaar en de binnenkant van de dijen aantast. De pijn kan plotseling zijn en hoewel deze altijd met verschillende intensiteiten aanhoudt, komen en gaan de symptomen meestal. Aanraken veroorzaakt gewoonlijk geen pijn, maar het kan de symptomen verergeren.

5. 

   Zoek een second opinion. Als u niet gelooft dat de arts uw symptomen goed analyseert, zoek dan een andere professional. Veel artsen begrijpen niet dat vulvodynie een lichamelijk probleem is, niet alleen een psychologisch probleem. Zoek een specialist die naar u luistert en u ondersteunt bij het vinden van passende behandelingen. Sta erop om diagnose te zoeken; geef niet op!

Deel 2 van 4: Medische behandelingen gebruiken

1. 

   Probeer actuele medicatie. Lokale anesthetica kunnen de symptomen tijdelijk verlichten. Breng meerdere keren per dag een dunne laag zalf met 5% lidocaïne aan op het gebied. EMLA-crème, die 2,5% lidocaïne en 2,5% prilocaïne bevat, wordt gewoonlijk ongeveer 15 tot 20 minuten vóór seksuele activiteit aangebracht om pijn te voorkomen.
   • Breng geen plaatselijke verdoving aan op geïrriteerde of beschadigde huid.
   • De alcohol die aanwezig is in lokale anesthetica vergroot de kans dat latex condooms scheuren. Gebruik een extra anticonceptiemethode (zoals een spiraaltje of anticonceptiepil) en test op seksueel overdraagbare aandoeningen (uiteraard moet uw partner ook worden getest op de veiligheid van beide).
   • Patiënten met chronische vulvodynie die niet reageren op lokale anesthesie, kunnen verlichting krijgen met een zenuwblokkade. Praat met uw arts over de mogelijkheid om een ​​zenuwblokkade te gebruiken en raadpleeg een getrainde anesthesist als u een dergelijke optie overweegt.

2. 

   Lees meer over hormonale behandelingen. Sommige patiënten met vulvodynie ervaren enige verlichting van oestrogeenpillen en crèmes. De toepassing van het hormoon kan pijn (inclusief die die optreedt tijdens seksuele activiteit), jeuk, roodheid, droogheid en urinaire symptomen verlichten.
   • Oestrogeentherapie kan nuttig zijn voor vulvaire pijn veroorzaakt door atrofie (verzwakking en droogheid van weefsel). Uw arts kan een crème met 1% oestradiol aanbevelen als andere maatregelen met oestrogeen niet helpen. Sommige medicijnen, zoals anticonceptiepillen, kunnen echter atrofische veranderingen veroorzaken en leiden tot meer pijn.

3. 

   Analyseer het gebruik van antidepressiva. Antidepressiva zijn vaak succesvol bij de behandeling van chronische pijn zonder duidelijke oorzaak. De arts kan enkele opties voorstellen (meestal tricyclische antidepressiva, die de manier veranderen waarop neurotransmitters in de hersenen pijnsignalen doorgeven) als mogelijke behandeling voor vulvodynie.
   • Amitriptyline, een tricyclisch antidepressivum, is een van de medicijnen die normaal gesproken worden voorgeschreven om vulvodynie te behandelen. Over het algemeen beginnen patiënten met een orale dosis van 10 milligram per nacht. De dosis wordt met 10 milligram per week verhoogd totdat deze een effectieve waarde bereikt (zonder ooit de 150 milligram per dag te overschrijden). De arts zal u waarschijnlijk aanraden om de behandeling ten minste drie maanden voort te zetten voordat u begint met het geleidelijk afbouwen van de dosering. Bij veel vrouwen keren de symptomen niet terug naar het einde van de behandeling, zolang deze correct is voltooid.
   • Denk aan de bijwerkingen van antidepressiva, waaronder duizeligheid, zwakte, droge mond, hoofdpijn, vermoeidheid en obstipatie. Breng de arts op de hoogte als een van de symptomen verergert of aanhoudt en zoek altijd professionele hulp als u tijdens een behandeling last heeft van huidlaesies, jeuk, zwelling of ademhalingsmoeilijkheden.
   • Venlafaxine (Effexor) en Duloxetine (Cymbalta), verschillende soorten medicatie, zijn gebruikt bij de behandeling van vulvodynie.

4. 

   Praat met uw arts over anticonvulsiva. Deze medicijnen helpen bij het beheersen van verschillende aandoeningen die chronische pijn veroorzaken, waaronder vulvodynie. Gabapentine is een van de meest voorgeschreven anticonvulsiva en werkt door de overdracht van pijnsignalen in de hersenen te veranderen.
   • De aanbevolen doses gabapentine lopen sterk uiteen. Patiënten beginnen meestal met een orale inname van 300 milligram per dag, die wordt verhoogd totdat een effectieve concentratie is bereikt (neem nooit meer dan 3600 milligram per dag). Vaak voorkomende bijwerkingen zijn duizeligheid, hoofdpijn, misselijkheid, vermoeidheid, constipatie, slaperigheid, droge mond, instabiliteit en koorts. Breng uw arts op de hoogte als de effecten verergeren of aanhouden.
   • Andere medicijnen zijn onder meer pregabaline, dat vergelijkbaar is met gabapentine. Het wordt aanbevolen voor posterpetische neuralgie en is gebruikt voor pijn in de vulva. Uw arts kan driemaal daags een dosis van 50 mg pregabaline aanbevelen. Uw arts kan uw doses verhogen tot maximaal 600 mg per dag verdeeld over drie doses als uw lichaam de medicatie kan verdragen en het helpt.

5. 

   Gebruik indien nodig aanvullende medicijnen. De arts kan het gebruik van antihistaminica en corticosteroïden voorstellen in geval van jeuk, ontsteking of zwelling. In het geval van schimmelinfecties kan hij fuconazol voorschrijven. Bespreek het gebruik van medicijnen voldoende om ze correct en veilig in te nemen.

6. 

   Bespreek chirurgische behandelingen met een arts. Een operatie mag pas worden overwogen nadat de professional alle alternatieve diagnoses heeft uitgesloten en nadat u alle mogelijke behandelingsopties heeft geprobeerd. Bovendien is het alleen effectief voor mensen die lijden aan het vulvaire vestibulitis-syndroom.
   • Raadpleeg een verscheidenheid aan specialisten, aangezien veel huisartsen niet diepgaand geïnformeerd zijn over alle behandelingsopties voor vulvodynie. Zoek een tweede (of zelfs derde) arts voordat u akkoord gaat met de operatie.
   • Probeer vestibulectomie. Nadat u alle behandelingen heeft getest en een second opinion heeft geraadpleegd, kunt u vestibulectomie proberen. De procedure omvat het verwijderen van pijnlijke weefsels uit de vulvaire vestibule (het gebied rond de vaginale opening) en wordt meestal uitgevoerd onder algemene of spinale anesthesie.

Deel 3 van 4: Experimenteren met alternatieve therapieën

1. 

   Zoek een fysiotherapeut. Vraag uw arts om advies van professionals met ervaring in de behandeling van vulvodynie. Een goede fysiotherapeut kan handmatige manipulatie gebruiken om de bekkenbodemspieren te versterken en om spanning en pijn te bestrijden.
   • Voor veel patiënten kan fysiotherapie de symptomen verminderen of elimineren zonder het gebruik van medicijnen. Als u wilt, kunt u behandelingen combineren voor nog betere resultaten.

2. 

   Probeer biofeedback. Het is een therapietechniek waarbij patiënten leren de fysieke processen die gewoonlijk onvrijwillig plaatsvinden, te beheersen en te manipuleren. Door middel van biofeedback kunt u leren uw bekkenbodemspieren samen te trekken en te ontspannen, waardoor u kunt bepalen hoe de regio op pijnsignalen reageert.
   • Sommige patiënten hebben alleen verminderde symptomen met biofeedback, maar het is prima om de techniek te combineren met andere behandelingen en medicijnen.

3. 

   Zoek een acupunctuurprofessional. De techniek, waarbij fijne naalden op specifieke punten van het lichaam worden ingebracht, kan in veel gevallen acute en chronische pijn verlichten. Het wordt al lange tijd gebruikt bij de behandeling van hoofdpijn, spierproblemen, neurologische aandoeningen, reumatische aandoeningen en reproductieve problemen. Sommige patiënten met vulvodynie beweren symptoomverlichting te hebben door acupunctuur.

4. 

   Probeer psychologische counseling. Psychologieprofessionals kunnen u ondersteunen door uw kennis over de aandoening uit te breiden, coping-mechanismen te helpen ontwikkelen en u in staat te stellen zich over het probleem te uiten. Vulvodynie kan stressvol zijn en de kwaliteit van leven beïnvloeden door activiteiten te beperken en seksuele en romantische relaties te belemmeren. Een goede psychologische begeleiding kan je hierbij helpen.
   • Het is belangrijk om te benadrukken dat counseling meestal niet direct is. De psycholoog of therapeut zal naar u luisteren en u helpen bij het nemen van uw eigen beslissingen, maar hij mag u niet instrueren om een ​​bepaalde behandeling te kiezen of behandelingsopties voorstellen.

5. 

   Probeer cognitieve gedragstherapie (CGT). CGT is een specifieke vorm van therapie met een focus op praktische coping-strategieën. De therapeut zal u helpen begrijpen hoe u denkt, handelt en voelt; strategieën aanbieden om dergelijk gedrag te wijzigen. Het is een effectief hulpmiddel voor mensen met vulvodynie.
   • Er zijn aanwijzingen dat CGT, indien aangepast voor patiënten met vulvodynie, kan helpen om pijn te beheersen. Therapie stelt je in staat het verband te herkennen tussen gedachten, gedragingen en gevoelens over pijn, seksualiteit en emotioneel functioneren.

6. 

   Zoek steun. Vulvodynie kan erg stressvol zijn en psychologische counseling is vaak nuttig, maar steungroepen kunnen je ook veel helpen. Zoek naar andere mensen die hetzelfde probleem ondervinden in steungroepen of nabijgelegen ziekenhuizen.

Deel 4 van 4: Veranderende levensstijlen

1. 

   Zorg voor een dieet dat rijk is aan probiotica. Van de probiotica die in zuivelproducten aanwezig zijn, is bekend dat ze infecties in het spijsverterings- en genitale kanaal bestrijden door de gezonde bacteriën in het lichaam te versterken. Een dieet dat rijk is aan probiotica kan u helpen bij het bestrijden van infecties en ontstekingen door vulvodynie.
   • Voedingsmiddelen die rijk zijn aan probiotica zijn onder meer: ​​yoghurt (zoek naar soorten met levende en actieve culturen), kefir en room. Het is ook mogelijk om probiotische supplementen te nemen.
   • Zoek ook naar voedingsmiddelen die rijk zijn aan pectine, die de effecten van probiotica versterken en de spijsvertering nog soepeler maken. Appels en citrusvruchten zijn de beste bronnen van pectine, maar het komt ook voor in bessen, druiven, kersen, perziken en abrikozen.

2. 

   Zorg voor een goede hygiëne. Was het vulva-gebied met neutrale en geurvrije zeep; vergeet niet de plek goed af te spoelen. Als het urineren de symptomen verergert, spoel de vulva dan na het urineren met koud water.
   • Vermijd irriterende stoffen. Vervang geurzepen, lotions en sprays door geur- en chemicaliënvrije producten. Vervang ook nylon ondergoed (dat gewoonlijk vocht "vasthoudt" en de huid irriteert) door katoenen modellen.

3. 

   Verminder de beoefening van activiteiten die de vulva onder druk zetten. Fietsen of paardrijden zijn twee activiteiten die vaak vulvaire pijn veroorzaken. Besteed aandacht aan andere fysieke activiteiten die verband lijken te houden met symptomen. Probeer ze na identificatie zoveel mogelijk te vermijden.

4. 

   Maak een koud kompres. Koude kompressen kunnen helpen bij pijn in de vulva Door de bloedstroom en circulatie te verminderen, houdt kou pijn en ontsteking onder controle. Wikkel enkele ijsblokjes in een washandje en breng het kompres aan op het getroffen gebied.
   • Breng ijs nooit rechtstreeks op de huid aan.

5. 

   Kies goed smeermiddelen. Glijmiddelen kunnen de pijn in de vulva tijdens seks verminderen. Zoek bij seksuele activiteiten naar glijmiddelen op waterbasis en vermijd olieachtige. Glijmiddelen op oliebasis bevatten vaak chemicaliën die de symptomen kunnen verergeren. Vermijd modellen met suikers of glycerine, omdat deze ook de huid irriteren.

6. 

   Maak frisdrankbicarbonaat en havermoutbaden. Haver bevat ontstekingsremmende stoffen, bekend als avenanthramiden, die pijn, jeuk en irritatie verminderen. Zuiveringszout kan ook helpen door alkalisch te zijn en de vaginale pH-waarden te reguleren. Een badkuip kan de overmatige zuurgraad corrigeren die bijdraagt ​​aan jeuk en verbranding in de vulva.
   • Voor een havermoutbad los je een zakje havermoutpoeder op in een badkuip. Blijf 20 minuten in bad.
   • Meng voor een bicarbonaatbad 4 tot 5 eetlepels zuiveringszout in een badkuip. Blijf 15 tot 20 minuten in bad.

7. 

   Houd uw dieet arm aan oxalaten. Dit zijn componenten die in plantaardig voedsel worden aangetroffen en die zich verbinden met mineralen en hun opname verminderen. Voedingsmiddelen die rijk zijn aan oxalaten, produceren gewoonlijk urine die het uitscheidingssysteem irriteert, en volgens nog lopende onderzoeken is er een verband tussen vulvodynie en hoge oxalaatspiegels in de urine. Praat met een arts over urine en probeer uw dieet dienovereenkomstig aan te passen.
   • Voorbeelden van oxalaatrijk voedsel zijn spinazie, noten, chocolaatjes en bessen.
   • Probeer een calciumcitraatsupplement, dat de groei van oxalaatkristallen remt, om pijn en jeuk te verlichten. Neem driemaal daags tussen de 200 en 250 milligram citraat.