Inhoud

• Stappen
• Tips
• Waarschuwingen

Canine parvovirus is een zeer besmettelijke gastro-intestinale ziekte met een hoog sterftecijfer. Een dergelijke infectie komt vaak voor bij puppyhonden, waardoor zorgverleners en temmers in paniek raken wanneer ze parvovirus bij een van de honden vermoeden, omdat ze weten dat het snel vordert en dodelijk kan zijn. Als u vermoedt dat een hond is geïnfecteerd met dit virus, kan het snel naar de dierenarts brengen de overlevingskansen van de hond vergroten. Soms kunnen de symptomen van de infectie echter worden verward met de manifestaties van andere hondenziekten, zoals die van het coronavirus, bacteriële hemorragische gastro-enteritis, besmetting met haakwormen en coccidiose.

Stappen

Methode 1 van 2: De symptomen van parvovirus herkennen

1. 

   
   
   Houd rekening met de leeftijd van de hond. Deze ziekte treft in het algemeen puppy's van zes tot twintig weken, waarbij 85% van alle infecties voorkomt bij honden jonger dan één jaar. Puppy's zijn vatbaarder omdat ze een zeer hoog aantal delende cellen in de maag en darmen hebben; ze zijn de primaire doelwitten van het virus. Hoewel het voor hen niet onmogelijk is om parvovirus op te lopen, zijn oudere honden er beter tegen bestand.
   • Als de moeder van de puppy niet tegen dit virus is ingeënt, kan het zelfs in de eerste levensweken verschijnen.

2. 

   
   
   Analyseer het hondenras. Parvovirus komt vaker voor bij bepaalde rassen, zoals Rottweiler, Pitbull, Doberman en Duitse herder. Als het dier tot een van deze groepen behoort, let dan vooral op de ziekte.

3. 

   Houd het gedrag van het dier in de gaten. In de meeste gevallen is lethargie het eerste teken van een parvovirus-infectie. De pup wordt minder actief en lijkt minder energie te hebben, gaat naar een hoek en ligt de hele dag. Zwakte en verminderde eetlust zijn de symptomen die gewoonlijk optreden na lethargie.

4. 

   
   
   Controleer of de hond koorts heeft. Bij besmetting met het virus kan het dier koorts krijgen die tussen 40 en 41 ° C ligt.

5. 

   Kijk of hij overgeeft. Parvovirus valt de maag aan, die vol zit met snel delende cellen, het belangrijkste doelwit van het virus. Het maagslijmvlies is geïrriteerd en heeft zweren, waardoor braken wordt gedwongen.

6. 

   Let op de uitwerpselen van de hond. Als het huisdier dunne ontlasting (diarree) heeft, vol slijm, bloederig of een onaangename geur heeft, kan de "boosdoener" het parvovirus zijn. Dit leidt tot uitdroging.

7. 

   Controleer op tekenen van bloedarmoede. Het parvovirusvirus veroorzaakt gastro-intestinale bloedingen, wat bloedarmoede kan veroorzaken. Druk op zijn tandvlees om erachter te komen of de hond bloedarm is. Gezond tandvlees keert binnen twee seconden snel terug naar normale kleuren; als het langer duurt, kan de hond bloedarmoede hebben. Bloedarmoede kan uw tandvlees ook veel bleker maken.

Methode 2 van 2: Diagnose van Parvovirus

1. 

   Breng het onmiddellijk naar de dierenarts. Hoe eerder de hond naar de dierenarts wordt gebracht, hoe groter de overlevingskans. Helaas identificeren veel eigenaren de symptomen niet correct of duurt het te lang om veterinaire hulp in te roepen; wanneer ze beslissen wat ze moeten doen, is het meestal te laat en bevindt het dier zich al in de laatste fase van de ziekte en sterft door uitdroging.

2. 

   Vraag om de test ELISA worden uitgevoerd. Om het parvovirus te laten diagnosticeren, moet de dierenarts de test uitvoeren ELISA (Enzyme Linked ImmunoSorbent Assay) van immuno-enzymatische assays. Hij controleert op tekenen van het virus in de uitwerpselen van de hond en kan bij de dokter worden gedaan.
   • Deze test is snel klaar, maar is mogelijk niet 100% nauwkeurig. Weet dat vals-positieve resultaten vaak voorkomen.

3. 

   Doe andere tests. Zoals de ELISA mogelijk geen diagnose van parvovirus stellen, zal de dierenarts mogelijk hemagglutinatiereactietests, bloedbeeld en / of fecaal uitstrijkje uitvoeren. De testresultaten, samen met de ELISA, zal onthullen of parvovirus al dan niet aanwezig is in het organisme van het dier.

4. 

   Volg de behandelingsvoorstellen van de dierenarts. Er is geen remedie voor parvovirus, maar de arts kan ondersteunende therapieën en praktische maatregelen aanbevelen om de overlevingskansen van de hond te vergroten. Sommige ervan zijn:
   • Ziekenhuisopname
   • Anti-emetische geneesmiddelen
   • Intraveneuze vloeistoffen
   • Probiotica
   • Vitaminetherapie

Tips

• De enige manier om parvovirus bij honden te voorkomen, is door vaccinatie. De eerste dosis kan worden gegeven als de hond vijf tot zes maanden oud is en moet om de twee of drie weken worden herhaald totdat het totaal ten minste drie doses is.
• Het parvovirus-virus is stabiel en persistent. Het is bestand tegen verschillende soorten ontsmettingsmiddelen en gaat lang mee - in sommige gevallen tot zeven maanden. Het is belangrijk om de plek waar de hond verblijft te ontsmetten en te ontsmetten. Zoek naar producten die speciaal zijn in het bestrijden van dit virus of gebruik een oplossing van bleekmiddel en water (op voorwerpen die niet door bleekmiddel zijn beschadigd). De hoeveelheid water moet 30 keer groter zijn (bijvoorbeeld 30 glazen water en één met bleekmiddel).
• Canine parvovirus kan niet met antibiotica worden behandeld, omdat het een virale ziekte is.

Waarschuwingen

• Probeer deze ziekte niet alleen te behandelen. Zelfs onder hoogwaardige veterinaire zorg kan het virus dodelijk zijn voor de hond; het proberen te behandelen zonder deskundige hulp is zeer riskant.