Inhoud

• Stappen
• Tips
• Benodigde materialen

U kunt de meeste edelstenen snel identificeren door naar enkele basiskenmerken te kijken, zoals kleur en gewicht. Als u echter een meer gedetailleerde en nauwkeurige methode wilt, heeft u speciaal gereedschap nodig om de binnenkant van de steen te onderzoeken.

Stappen

Gebruik een identificatietabel

1. 

   Investeer in een identificatiekaart voor edelstenen. Als u denkt dat u deze stenen vaak moet identificeren, investeer dan in een gedrukte tafel of naslaggids.
   • Zoek bij twijfel naar een boek of tafel gemaakt door het Gemological Institute of America (IGA).

2. 

   
   
   Zoek naar basistabellen op internet. Als u slechts af en toe edelstenen wilt identificeren, kunt u de taak voltooien door naar specifieke identificatietabellen voor elke steen op internet te kijken. Deze tabellen zijn veel minder gedetailleerd en uitgebreid, maar ze zouden moeten werken voor geïsoleerde gevallen.
   • De identificatietabel "The Hiddenite Gems" kan worden gebruikt als u de kleur en stevigheid kent: http://www.hiddenitegems.com/gem-id.html
   • De “The Gem Select RI” -tabel kan worden gebruikt als de brekingsindex en dubbele breking bekend is: http://www.gemselect.com/gem-info/refractive-index.php
   • De American Federation of Mining Societies (AFSM) biedt een gratis Mohs-schaaltabel aan op: http://www.amfed.org/t_mohs.htm

Methode 1 van 3: Deel 1: Zorg ervoor dat het mineraal een edelsteen is

1. 

   
   
   Voel het oppervlak van de steen. Een gerimpelde of zanderige gestructureerde steen mag niet als kostbaar worden beschouwd.

2. 

   Controleer de maakbaarheid. Een steen die gemakkelijk vervormbaar is - gemakkelijk te breken door hameren, slaan of draaien - is eerder een metalen dan een echte edelsteen.
   • Echte edelstenen hebben een kristallijne structuur. Deze structuur kan worden gevormd door sneden, breuken en wrijving, maar het heeft vaste vlakken die niet kunnen worden veranderd door simpele druk.

3. 

   
   
   Ontdek welke materialen niet als edelstenen zijn geclassificeerd. Met name parels en gefossiliseerd hout kunnen ten onrechte worden geclassificeerd als edelstenen, maar ze voldoen niet aan de kwalificaties in de strikte zin van het woord.

4. 

   Pas op voor synthetische stoffen. Synthetische stenen hebben dezelfde structuur, chemische samenstelling en fysische eigenschappen als natuurlijke tegenhangers, maar worden in een laboratorium gemaakt in plaats van op natuurlijke wijze te worden geproduceerd. U kunt erachter komen of een steen synthetisch is door naar enkele kenmerken te kijken.
   • Synthetische stenen hebben over het algemeen kromlijnige patronen in hun structuur in plaats van hoekige patronen.
   • Gasbellen zijn die luchtbellen in de steen die, als ze in lange rijen verschijnen, meestal de valsheid van het stuk aangeven. Pas op: dergelijke markeringen verschijnen af ​​en toe op legitieme stenen.
   • Platina of gouden plaatjes kunnen in synthetische stenen worden ingebed.
   • Vingerafdruksporen komen veel voor op kunststoffen, evenals spijkervormige ontwerpen, chevron (V-vorm), dunne sluiers en cilindrische structuren.

5. 

   Pas op voor imitaties. Een imitatie is een materiaal dat op het eerste gezicht een echte edelsteen lijkt, afgezien van het feit dat het van een heel andere samenstelling is gemaakt. Deze stenen kunnen natuurlijk of kunstmatig zijn, maar er zijn enkele goede technieken om ze te onderscheiden.
   • Het oppervlak van een imitatie kan er hobbelig en ongelijk uitzien, zoals de schil van een sinaasappel.
   • Sommige imitaties hebben spiraalvormige markeringen die bekend staan ​​als "stroomlijnen".
   • Brede gasbellen rond zijn gebruikelijk bij imitaties.
   • Imitaties zijn meestal lichter dan hun natuurlijke tegenhangers.

6. 

   Bepaal of de edelsteen is samengesteld of niet. Composietstenen zijn gemaakt van twee of meer materialen. Deze stenen kunnen volledig uit kostbare materialen bestaan. In hun samenstelling worden echter vaak synthetische materialen gebruikt.
   • Gebruik een kleine zaklamp om de steen aan te steken bij het controleren op tekenen van compositie.
   • Zoek naar verschillen in helderheid of gekleurd en kleurloos cement.
   • Let ook op het “rode ringeffect”. Draai de steen ondersteboven en zoek naar een rode ring aan de buitenkant. Als je de rode ring vindt, heb je waarschijnlijk een samengestelde steen.

Methode 2 van 3: Deel twee: maak basisobservaties

1. 

   Kijk naar de kleur. De kleur van de edelsteen is meestal uw eerste aanwijzing. Deze component kan worden onderverdeeld in drie delen: kleur, tint en verzadiging.
   • Verlicht de binnenkant van de steen niet om de kleur te onderzoeken, tenzij je een donker materiaal hebt en moet bepalen of het zwart, donkerblauw of een andere tint is.
   • "Coloring" verwijst naar de kleur van de steen als geheel. Wees zo specifiek mogelijk. Als de steen bijvoorbeeld geelgroen is, identificeer hem dan in plaats van 'rood' te zeggen. De IGA-tafel scheidt de kleur van de stenen in 31 verschillende kleuren.
   • "Toon" verwijst naar of een kleur donker, medium, licht of iets daartussenin is.
   • "Verzadiging" verwijst naar de intensiteit van de kleur. Bepaal of de kleur warm (geel, oranje, rood) of koud (paars, blauw, groen) is. Controleer de steen bij warme kleuren op bruine vlekken. Voor koele kleuren, controleer de steen op grijze vlekken. Hoe meer bruin of grijs je ziet, hoe minder verzadigd de kleur van de steen is.

2. 

   Let op de transparantie. Transparantie beschrijft hoe licht door de steen sijpelt. Een steen kan transparant, doorschijnend of ondoorzichtig zijn.
   • Transparante stenen zijn stenen waar je er volledig doorheen kunt kijken (bijvoorbeeld: diamant).
   • Doorschijnende stenen zijn semi-transparante stenen, waarbij enige kleur of mist het beeld verandert dat door het materiaal heen te zien is (bijvoorbeeld: amethist of aquamarijn).
   • Ondoorzichtige stenen zijn stenen waarin je er niets doorheen kunt zien (bijvoorbeeld opaal).

3. 

   Controleer uw geschatte gewicht of ernst. U kunt het gewicht eenvoudig bepalen door het in uw hand te nemen en te zwaaien. Dit is een snelle en gemakkelijke manier om het gewicht van een steen te schatten zonder specifieke en complexe zwaartekrachttests en vergelijkingen uit te voeren.
   • Om het gewicht te beoordelen, plaatst u de steen in de palm van uw hand en schommelt u een beetje en vraagt ​​u uzelf af of hij zwaar genoeg aanvoelt voor zijn grootte. Is het gewicht ideaal of is het veel hoger (of lager) dan verwacht?
   • Aflezingen van het soortelijk gewicht zijn relatief achterhaald als een praktijk onder edelsteenkundigen, en gewichtsmetingen worden gebruikt als een relatief nauwkeurige schatting.
   • Aquamarijn is bijvoorbeeld lager in gewicht, terwijl blauwe topaas, die er ongeveer hetzelfde uitziet, zwaarder of zwaarder is. Evenzo heeft diamant een lager gewicht dan synthetisch kubisch zirkonium.

4. 

   Besteed aandacht aan de snede. Dit is geen onfeilbare identificatiemethode, maar sommige stenen zullen eerder op bepaalde manieren worden gesneden. Meestal worden ideale sneden bepaald door de manier waarop het licht door de kristallijne structuur van de steen gaat.
   • De meest voorkomende snijstijlen die u zult vinden, zijn gefacetteerd, cabochon, camee, kralen en getrommeld. Binnen elk van deze basisstijlen zie je meestal ook substijlen.

Methode 3 van 3: Deel drie: Bestudeer de edelstenen in detail

1. 

   Vraag uzelf af of de schadelijke tests geschikt zijn. Er zijn enkele identificatietests die u misschien wilt vermijden als u de edelsteen in zijn huidige staat wilt behouden. Dit omvat testen op hardheid, krassen of decolleté.
   • Sommige stenen zijn fysiek harder dan andere. Hardheid wordt meestal gemeten met de schaal van Mohs. Gebruik de verschillende stoffen uit een hardheidskit om het oppervlak van een edelsteen te krassen. Als de steen kan worden bekrast, is hij zachter dan de substantie waarmee u erop krabt. Als de steen niet kan worden bekrast, is hij harder dan de gebruikte substantie.
   • Om de kras te testen, sleept u de steen over een keramische plaat. Vergelijk de risico's die op het bord zijn achtergelaten met die in een tabel.
   • "Splitsing" verwijst naar hoe een kristal breekt. Als er splinters langs het oppervlak zijn, onderzoek dan het gebied binnen de splinters. Zo niet, dan moet je de steen hard genoeg raken om hem te breken. Kijk of het gebied is omgeven door ringen zoals een schaal, of het rechte, korrelige, splinterachtige of onregelmatige markeringen heeft.

2. 

   Controleer het optische fenomeen. Het optische fenomeen komt alleen voor bij bepaalde stenen. Afhankelijk van de steen zie je mogelijk veranderingen in kleur, heldere vlekken, lichtstrepen in beweging of meer.
   • Controleer optische verschijnselen door een klein licht over het oppervlak van de steen te laten gaan.
   • Kleurverandering is een van de belangrijkste optische verschijnselen om waar te nemen. Elke steen moet zijn kleurverandering laten zien. Let op kleurveranderingen tussen natuurlijk licht, gloeilamplicht en fluorescerend licht.

3. 

   Let op de helderheid. De gloed toont de kwaliteit en intensiteit waarmee een oppervlak licht reflecteert. Reflecteer bij het testen van de helderheid het licht op het gedeelte van de steen dat het best gepolijst kan worden.
   • Om de helderheid te controleren, draait u de steen om, zodat het licht op het oppervlak kan reflecteren. Bekijk de steen met het blote oog en met een vergrootglas van 10 keer vergroting.
   • Bepaal of de steen er amorf, wasachtig, metaalachtig, glanzend (diamant), zoals glas (glasachtig), vettig of zijdeachtig uitziet.

4. 

   Let op de verspreiding van de edelsteen. De manier waarop de steen wit licht in zijn kleurenspectrum scheidt, wordt dispersie genoemd en de weergave die wordt gezien, wordt vuur genoemd. Onderzoek de hoeveelheid en kracht van dit "vuur" om je te helpen de steen te identificeren.
   • Steek de steen aan met een klein lichtje en onderzoek het vuur in de steen. Kijk of het vuur zwak, matig, sterk of extreem is.

5. 

   Bepaal de brekingsindex. U kunt de brekingsindex (IR) testen met een refractometer. Met dit apparaat kun je de mate meten waarin het lichtpad binnen de steen verandert. Elke edelsteen heeft zijn eigen IR, dus het ontdekken van het IR-monster kan je helpen bepalen wat voor soort edelsteen je hebt.
   • Plaats een kleine druppel brekingsvloeistof op het metalen oppervlak van de refractometer aan de achterkant van de kristallen hemicylinder (het venster waar de steen zal komen).
   • Plaats de steen met de voorkant naar beneden waar de vloeistof zich bevindt en schuif hem met je vingers in het midden van de kristallen cilinder.
   • Kijk door de lens zonder vergroting. Blijf zoeken totdat je het einde van een luchtbel ziet. Kijk naar het begin van deze bel en lees vanaf daar, rond de komma af op het dichtstbijzijnde honderdste.
   • Gebruik de vergrootglazen om een ​​specifiekere meting uit te voeren, rond af naar de dichtstbijzijnde miliaire.

6. 

   Overweeg ook de dubbele refractietest. De dubbele breking is gerelateerd aan de brekingsindex (IR). Om deze test te doen, draai je de steen op de refractometer zes keer tijdens de observatie en controleer je de veranderingen.
   • Doe een standaard IR-test. In plaats van de steen stil te houden, draait u hem geleidelijk 180 graden, zodat elke scheiding 30 graden is. Voer bij elke 30 graden-markering een nieuwe IR-meting uit.
   • Trek de kleinste aflezing af van de grootste om de dubbele breking van de steen te vinden. Rond af op de dichtstbijzijnde honderdste.

7. 

   Controleer of de refractie enkel of dubbel is. Gebruik deze test op transparante en doorschijnende stenen. U kunt bepalen of de steen een enkele refractor (RS) of een dubbele refractor (RD) is om u te helpen deze te identificeren. Sommige stenen kunnen ook worden geclassificeerd als aggregaten.
   • Schakel het licht van een polarisator in en plaats de steen met de voorkant naar beneden op de onderste glazen lens (polarisator). Kijk door de lens aan de bovenkant (analysator), draai de lens totdat het gebied rond de steen donkerder lijkt. Dit is je uitgangspunt.
   • Draai de analyser 360 graden en kijk hoe het licht rond de steen verandert.
   • Als de steen er donker uitziet en donker blijft, is het een RS. Als de steen begint te branden en zo blijft, is het een aggregaat. Als de lichtheid of duisternis van de steen verandert, is het een RD.

Tips

• Maak de edelsteen schoon met een washandje voordat je hem onderzoekt. Vouw het flanel in vierkanten en plaats de steen erin. Wrijf de steen met je vingers stevig tussen de stof om vuil, vingerafdrukken of vet te verwijderen.
• Houd de steen vast met een pincet terwijl je hem onderzoekt om te voorkomen dat hij vettig of vlekkerig wordt.

Benodigde materialen

• Edelsteen identificatietabel.
• Flanel.
• Pincet.
• 10x vergrootglas.
• Lichtbron, natuurlijk licht of kunstlicht.
• Klein licht.
• Refractometer.
• Brekingsindex (IR) vloeistof.
• Polarisator.
• Hardheidskit.
• Keramische plaat.
• Microscoop.