Inhoud

• Stappen
• Vragen en antwoorden van de gemeenschap
• Tips

Andere secties

Iemand met een hechtingsstoornis heeft moeite met het vormen en onderhouden van gezonde relaties. Hechtingsstoornissen zijn over het algemeen hun oorsprong in de kindertijd en kunnen van invloed zijn op iemands vermogen om met anderen te communiceren, genegenheid te tonen en vertrouwen of empathie te tonen. Het hebben van een geliefde met een hechtingsstoornis kan een uitdaging zijn. Door uzelf echter te informeren over deze aandoeningen en te leren hoe u effectief kunt omgaan met kinderen of volwassenen met hechtingsstoornissen, kunt u genieten van een gelukkiger, gezondere relatie.

Stappen

Deel 1 van 3: Opgeleid worden

1. 

   Lees meer over gehechtheidstheorie. Om iemand met een hechtingsstoornis te helpen, is het belangrijk om te begrijpen wat een hechtingsstoornis is, waardoor de aandoening wordt veroorzaakt en hoe de aandoening verschilt van een gezonde hechting. Door uzelf te informeren over de verschillende soorten gehechtheid en de manier waarop ze zich ontwikkelen, stelt u uzelf in staat uw geliefde beter te begrijpen en te ondersteunen.
   • Er zijn veel bronnen beschikbaar om te leren over gehechtheidstheorie. Webartikelen zijn gemakkelijk te vinden en toegankelijk voor niet-experts. Als je eenmaal de basis kent, kunnen tijdschriftartikelen en boeken een diepere kijk geven op de gehechtheidstheorie.
   • Sommige boeken over gehechtheidstheorie omvatten When Love Is Not Enough: A Guide to Parenting With RAD-Reactive Attachment Disorder door Nancy L. Thomas, Stand Alone door P.D. Workman en Detachment: An Adoption Memoir door Maurice Mierau.

2. 

   
   
   Begrijp de oorzaken van hechtingsstoornissen. Hechtingsstoornissen worden veroorzaakt door een gebrek aan band met een ouder of primaire verzorger in de vroege kinderjaren, meestal vóór de leeftijd van drie jaar. Er zijn veel verschillende mogelijke oorzaken voor een hechtingsstoornis.
   • Misbruik of verwaarlozing kan een hechtingsstoornis veroorzaken, maar dat geldt ook voor depressie, ziekte of emotionele onbeschikbaarheid van ouders; veranderingen in verzorgers, waaronder adoptie- en pleegzorgsituaties; of de ziekenhuisopname van het kind.
   • Hechtingsstoornis is niet altijd het gevolg van slecht ouderschap. Soms zijn de omstandigheden die een hechtingsstoornis veroorzaken, onvermijdelijk. Als het kind echter te jong is om te begrijpen wat er gebeurt, kan hij of zij de gebeurtenis als verlaten beschouwen.
   • Houd er rekening mee dat hechtingsproblemen meestal in de kindertijd beginnen. Als de verzorger een baby geen troost biedt wanneer ze in nood zijn, kunnen ze hechtingsproblemen krijgen. Deze problemen kunnen variëren, afhankelijk van de manier waarop de verzorger op het kind reageert.

3. 

   
   
   Ken de verschillende soorten hechtingsstoornissen. Hoewel alle hechtingsstoornissen het gevolg zijn van het gevoel in de steek gelaten of onverzorgd te zijn als kind, kunnen verschillende mensen verschillende symptomen vertonen.Sommige mensen gedragen zich teruggetrokken of boos om met hun emoties om te gaan, terwijl anderen hun gevoel van sociale remming verliezen, maar nog steeds moeite hebben om oprechte genegenheid te uiten of te accepteren. De vier soorten gehechtheid zijn veilig, vermijdend, reactief en ongeorganiseerd.
   • Veilige bevestiging is wanneer de verzorger van het kind zorgzaam, gevoelig en responsief is. Hierdoor kan het kind zich veilig voelen in de relatie met de verzorger en deze ervaring gebruiken voor gezonde relaties buiten de relatie met de verzorger.
   • Vermijdende gehechtheid is wanneer de verzorger negatief reageert op de emoties van het kind of deze negeert. Dit zorgt ervoor dat het kind de verzorger mijdt wanneer het zich verdrietig voelt.
   • Reactieve gehechtheid is wanneer de verzorger op een inconsistente manier op het kind reageert, zodat het kind zich zal gedragen of zijn emoties zal versterken om ervoor te zorgen dat de verzorger oplet.
   • Ongeorganiseerde gehechtheid is wanneer de verzorger beangstigend, bang, afwijzend of onvoorspelbaar is. Dit zorgt ervoor dat het kind bang is voor de verzorger en zich angstig voelt om hem te benaderen voor troost. Het kind kan ook controlerend gedrag ontwikkelen om met zijn gevoelens om te gaan.

Deel 2 van 3: Een kind helpen met een hechtingsstoornis

1. 

   
   
   Maak een afspraak met een kinderarts. Hechtingsstoornis kan worden verward met een aantal andere aandoeningen, waaronder autisme en depressie, dus het is belangrijk om een ​​diagnose van een professional te krijgen.
   • De kinderarts van uw kind kan u doorverwijzen naar een psychiater die het kind kan beoordelen en kan bevestigen of het een hechtingsstoornis heeft. Een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg kan ook begeleiding bieden voor een persoonlijk herstelplan nadat hij het kind rechtstreeks heeft geobserveerd.
   • De aanwezigheid van een andere stoornis of aandoening mag hechtingsstoornissen niet uitsluiten. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat een kind autistisch is en tegelijkertijd een hechtingsstoornis heeft.

2. 

   Maak routines om uw kind een gevoel van consistentie te geven. Kinderen met een hechtingsstoornis hebben niet het gevoel dat ze andere mensen kunnen vertrouwen of vertrouwen. Help hun mentaliteit te veranderen door routine en consistentie in hun leven af ​​te dwingen.
   • Voor kinderen met een hechtingsstoornis kan het leven onstabiel en eng lijken, dus door ze structuur te geven, geef je ze ook een geruststellend gevoel van regelmaat en stabiliteit.
   • Zorg ervoor dat uw kind voldoende slaapt, beweegt en gezond voedsel krijgt. Deze gezonde gewoonten kunnen helpen om de stemming en het gedrag van uw kind te verbeteren. Ze vinden het misschien ook gemakkelijker om met uitdagende situaties om te gaan.

3. 

   Stel consequenties vast voor ongewenst gedrag. Kinderen met een hechtingsstoornis kunnen in woede uithalen naar anderen, of ze kunnen liegen of anderszins mensen manipuleren. Deze gedragingen zijn een weerspiegeling van het trauma dat ze hebben ondergaan, niet hun aangeboren karakter of uw vermogen als ouder of verzorger.
   • Maak duidelijk dat dit gedrag niet bij u past, en stel eerlijke maar stevige grenzen aan het soort gedrag dat u van het kind verwacht. Een goed gedefinieerde set regels en consequenties zal het kind het broodnodige gevoel van stabiliteit in zijn leven geven en hem helpen dit negatieve gedrag te overwinnen.

4. 

   Geef vaak lof en fysieke aanraking. Vaak ontstaat een hechtingsstoornis wanneer een kind niet genoeg aandacht, bevestiging of aanhankelijke aanraking krijgt van een ouder of verzorger. Doorbreek dit patroon door het kind ondersteunende fysieke aanraking aan te bieden, zoals knuffels en verbale waardering voor goed gedrag. Dit kan hen helpen zich veilig, geaccepteerd en geliefd te voelen.
   • Veel kinderen met een hechtingsstoornis zijn niet zo volwassen als verwacht voor hun leeftijd. Ze kunnen emotioneel goed reageren op communicatiestijlen die geschikt zijn voor jongere kinderen. Als een kind bijvoorbeeld van streek is, is het misschien een betere strategie om het vast te houden en te wiegen dan door het probleem te praten.
   • Sommige kinderen met een reactieve hechtingsstoornis reageren niet goed op complimenten omdat ze het zien als een versterking van een machtsdynamiek die hen in het nadeel brengt. Als dit het geval is met uw kind, verschuift u uw aandacht naar waardering voor hun positieve gedrag in plaats van hen te prijzen.

5. 

   Neem deel aan gezinstherapie. Gezinstherapie is het meest effectieve type therapie om een ​​kind te helpen genezen van een hechtingsstoornis. Individuele therapie is misschien niet zo nuttig omdat het kind de waarheid kan verdraaien of de therapeut de nodige informatie kan onthouden.
   • Als ouders bij elke therapiesessie aanwezig zijn, kunnen ze ervoor zorgen dat de therapeut een nauwkeurig beeld krijgt van wat er aan de hand is. Gezinstherapie is ook gunstig omdat het de ouders betrekt bij het herstel.
   • Gezinstherapie-sessies kunnen ouders leren wat de oorzaak is van het gedrag van hun kind en wat ze kunnen doen om hun kind te helpen gezonde gehechtheid aan te gaan.

Deel 3 van 3: Omgaan met hechtingsstoornis in relaties

1. 

   Wees emotioneel beschikbaar. Iemand met een hechtingsstoornis heeft veel emotionele trauma's ondergaan, waarvan sommige mogelijk nog diep in hun psyche begraven liggen. Het beste wat je kunt doen om een ​​partner met een hechtingsstoornis te steunen, is door er emotioneel voor te zijn, zelfs als je niet altijd begrijpt wat ze doormaken.
   • Moedig ze aan om zich vrijuit te uiten, vragen te stellen als je iets niet begrijpt dat ze zeggen, en valideer hun emoties. Dit zal uw partner helpen u te vertrouwen.
   • Zeg dingen als "Ik wil weten hoe je je nu voelt?" of "Je lijkt van streek ... Praat daar met me over."

2. 

   Stel en respecteer persoonlijke grenzen. Er is duidelijke communicatie nodig om een ​​relatie te onderhouden met iemand met een hechtingsstoornis. U en uw partner zullen sommige dingen waarschijnlijk op heel verschillende manieren zien. Bepaalde gedragingen van hen kunnen voor u kwetsend of van streek zijn, en omgekeerd. Praat met je partner en stel grenzen vast voor welk gedrag je prettig vindt in je relatie en welke niet.
   • Het stellen van persoonlijke grenzen zou niet moeten betekenen dat jij en je partner er nooit aan werken om verder te groeien dan je huidige emotionele toestand. Om een ​​gezonde relatie te behouden, zal de persoon met een hechtingsstoornis zijn problemen onder ogen moeten zien en op een gegeven moment moeten leren vertrouwen te hebben in anderen. Probeer uw partner hier echter niet toe te dwingen - ze moeten bereid en bereid zijn om zelf aan de kwestie te werken.

3. 

   
   
   Ondersteun uw eigen mentale en fysieke gezondheid. Een relatie hebben met iemand met een hechtingsstoornis kan soms emotioneel uitputtend zijn. Om uw stressniveau laag te houden, moet u regelmatig tijd voor uzelf nemen en eraan werken om uw eigen gezondheid te behouden. Door een uitgebalanceerd dieet te volgen, regelmatig te sporten, voldoende te slapen en weg te blijven van drugs en alcohol, kunt u uw emoties op peil houden.

4. 

   
   
   Neem deel aan individuele therapie of relatietherapie. Zelfs als u zelf geen hechtingsstoornis heeft, kan therapie u helpen uw partner beter te begrijpen, strategieën te leren voor effectieve communicatie en uw eigen emoties over uw relatie te verwerken.
   • Als u met uw partner naar relatietherapie gaat, kan een therapeut u helpen negatieve patronen in uw gedrag bij elkaar te identificeren en manieren te vinden om herhaling van die patronen te voorkomen.

Vragen en antwoorden van de gemeenschap

Hoe kan ik 'nee' zeggen tegen een echtgenoot met een hechtingsstoornis die voortdurend mijn creditcard accepteert, niet respecteert en erop staat geld te lenen op mijn creditcard, aangezien hij al zijn krediet kwijt is?

Met alle respect, vriendelijkheid en liefde, zeg gewoon nee. Hij kan niet zomaar uw creditcard oplopen. Er zijn drie soorten geld: uw geld, zijn geld en gemeenschappelijk geld. De onderlinge kosten van het huishouden en een gedeeld leven worden gedekt door uw beide bijdragen; verder is uw geld van u en alleen van u en zou u ermee moeten kunnen doen wat u maar wilt - het is niet zijn reservefonds. Maak een duidelijk financieel plan en dwing hem actie te ondernemen om zijn krediet terug te winnen.

Hoe moet ik reageren op mijn partner, als hij uit het niets zal zwijgen en zeggen dat hij aan echtscheiding denkt, hoewel de dingen tussen ons goed zijn?

Als iemand aan echtscheiding denkt, is dat niet omdat alles geweldig is. Als uw partner aan echtscheiding denkt en u niet wilt dat dat gebeurt, moet u zeker geen defensieve houding aannemen. Praat in plaats daarvan met uw partner op een niet-confronterende en niet-agressieve manier om te bepalen wat er met uw relatie hem niet vervult, en werk eraan om dat op te lossen.

Tips

• Onthoud dat gehechtheid erom gaat dat uw kind zich veilig voelt. Het verschilt van disciplineren, onderhoudend of onderwijzen.
• Als je een kind hebt geadopteerd dat handelt, houd er dan rekening mee dat hij of zij niet handelt omdat hij niet van je houdt. Hun ervaringen hebben het voor hen moeilijker gemaakt om een ​​band met mensen te krijgen, en het kan even duren voordat dat verandert. Uw zorgzame gedrag en liefde zijn echter belangrijk om hen te helpen vertrouwen in u en andere mensen op te bouwen.