Inhoud

• Stappen
• Vragen en antwoorden van de gemeenschap

Andere secties

Paniekaanvallen zijn beangstigend, ongeacht uw leeftijd, maar voor kinderen kan het moeilijk zijn om ermee om te gaan. Wanneer kinderen aan een pediatrische paniekstoornis lijden, vinden ze het vaak moeilijk om uit te drukken wat ze voelen, dus het kan zich manifesteren in hun relaties of acties. U moet zich bewust zijn van het gedrag van uw kind en op zoek gaan naar veelvoorkomende panieksymptomen om paniekaanvallen bij kinderen te helpen diagnosticeren.

Stappen

Methode 1 van 3: Op zoek naar symptomen van paniekaanval

1. 

   Luister naar de lichamelijke klachten van uw kind. Kinderen vinden het vaak moeilijk om de emotionele symptomen van een paniekaanval te verklaren. In plaats daarvan kan uw kind in plaats daarvan de fysieke symptomen beschrijven die gepaard gaan met paniekaanvallen. Dit zijn de symptomen die ze eerder zullen begrijpen. Deze lichamelijke symptomen kunnen zijn:
   • Trillen of beven
   • Pijn op de borst
   • Duizelig of licht in het hoofd voelen
   • Rillingen of oververhitting
   • Misselijkheid
   • Zweten
   • Verstikkingssensaties
   • Ademhalingsproblemen

2. 

   
   
   Let op de angsten van uw kind. Paniekaanvallen gaan vaak gepaard met psychologische problemen die uw kind treffen. Uw kind kan u vertellen over het gevoel dat hij of zij gek wordt of de controle over zichzelf verliest. Uw kind kan ook een irrationele angst uiten om dood te gaan of de controle te verliezen.
   • Uw kind weet misschien niet hoe hij deze gevoelens op de juiste manier moet uiten. Zorg ervoor dat u luistert naar wat ze zeggen, zodat u precies kunt bepalen wat zijn of haar symptomen zijn.

3. 

   
   
   Let op niet-gerelateerde triggers. Paniekaanvallen zijn onvoorspelbaar, wat betekent dat ze door alles kunnen worden veroorzaakt. Uw kind kan worden getriggerd door een stressvolle gebeurtenis, een ongemakkelijke sociale situatie of een aantal andere externe prikkels.
   • Uw kind kan dit uitdrukken als een oorzaak-en-gevolg-situatie, zoals 'Het begon toen ik voor de klas moest spreken'. Wanneer deze situaties zich echter willekeurig voordoen als reactie op allerlei soorten activiteiten, krijgt uw kind waarschijnlijk paniekaanvallen.

4. 

   
   
   Onderscheid paniekaanvallen van fobieën. Uw kind kan beangstigende ervaringen hebben die geen paniekaanvallen zijn. Omdat paniekaanvallen onvoorspelbaar zijn, zal er geen algemene aanleiding zijn voor de paniek van uw kind. Als uw kind echter een voorspelbare angst heeft voor bepaalde prikkels, kan uw kind een fobie hebben. Een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg, zoals een psycholoog of een professionele gediplomeerde adviseur, moet u een diagnose kunnen stellen.

Methode 2 van 3: het gedrag van uw kind volgen

1. 

   Let op een plotselinge verandering in het gedrag van uw kind. Als uw kind een paniekaanval krijgt, verandert zijn of haar gedrag plotseling. Uw kind kan zonder enige kennisgeving teruggetrokken of afstandelijk worden. Uw kind kan ook uitstappen of niet langer opletten wat er aan de hand is.

2. 

   Merk een verandering op in het socialisatiepatroon van uw kind. Wanneer een kind aan paniekaanvallen lijdt, kan het zich gaan terugtrekken uit sociale situaties. Dit komt vooral door de angst dat anderen getuige zijn van de paniekaanval.
   • Dit kan zich manifesteren doordat uw kind niet naar school wil, vraagt ​​om niet naar sociale activiteiten te gaan of geïsoleerd is van zijn of haar leeftijdsgenoten.

3. 

   Bekijk de reactie van uw kind op bepaalde plaatsen. Er zijn plaatsen waar uw kind misschien niet heen wil uit angst voor een paniekaanval. Deze plaatsen waar het moeilijk zou zijn om te ontsnappen of een paniekaanval aan te pakken. De meest voorkomende plaatsen waar uw kind bang voor kan zijn, zijn:
   • Drukke gebieden, zoals winkelcentra
   • Openbare plaatsen, zoals restaurants of winkels
   • Afgesloten ruimtes, zoals auto's, liften of treinen

4. 

   Pas op voor depressief gedrag. Uw kind kan depressief worden als hij of zij paniekaanvallen krijgt. Dit kan zich uiten in woede-uitbarstingen, verlies van interesse of plezier in alledaagse activiteiten, gevoelens van verdriet of hopeloosheid, gebrek aan energie of veranderingen in eetlust.
   • Uw kind kan ook suïcidaal worden of gevoelens uiten dat hij niet meer in leven wil zijn.

5. 

   Let op tekenen van alcohol- of drugsmisbruik. Als een manier om met de stress van een paniekstoornis om te gaan, kan uw kind alcohol of drugs gebruiken. Dit komt vaker voor bij adolescenten, maar kan op elke leeftijd voorkomen. Let goed op als u alcohol in huis heeft of weet welke invloeden van buitenaf met uw kind in aanraking kunnen komen,
   • Misbruik van middelen kan de paniekstoornis van uw kind zelfs verergeren, dus zorg ervoor dat u ze in de gaten houdt.

6. 

   Vertaal problemen op school. Als uw kind een paniekstoornis heeft, kan deze zich anders manifesteren als hij of zij op school zit. Uw kind kan voortdurend meldingen krijgen van concentratiestoornissen. Dit gebrek aan aandacht is waarschijnlijk te wijten aan paniekaanvallen op school of aan de angst om er een te krijgen op school.
   • Uw kind kan ook aanvullende angststoornissen hebben, zoals gegeneraliseerde angststoornis of leerstoornissen, zoals ADHD. Deze voorwaarden kunnen hand in hand gaan en in elkaar overgaan.

Methode 3 van 3: Paniekaanvallen bij kinderen begrijpen

1. 

   Lees meer over paniekaanvallen bij kinderen. Pediatrische paniekaanvallen zijn korte, terugkerende episodes van ernstige en oncontroleerbare angst en ongerustheid. Paniekaanvallen worden doorgaans gevolgd door de angst voor extra paniekaanvallen. Deze aanvallen duren meestal ongeveer 10 minuten.
   • Deze zijn onvoorspelbaar, moeilijk te beheersen en kunnen door veel verschillende factoren worden veroorzaakt. Het is zeldzaam in de kindertijd, maar bestaat wel. Als het zich niet manifesteert in de kindertijd, doet het dat vaak tijdens de adolescentie.
   • Uw kind kan vele uitstapjes maken naar de eerste hulp of de dokter als reactie op de enge en slopende symptomen van paniekaanvallen totdat zijn of haar toestand is vastgesteld.

2. 

   Herken de risicofactoren. Er zijn enkele factoren waardoor uw kind meer risico loopt op paniekaanvallen. Uw kind kan een paniekstoornis hebben ondanks dat het geen van de risico's heeft en deze situaties garanderen niet dat uw kind een paniekstoornis krijgt. Deze risico's zijn onder meer:
   • Een familiegeschiedenis van paniekaanvallen en angststoornissen
   • Een familiegeschiedenis van andere psychische aandoeningen, zoals een bipolaire stoornis of depressie
   • Een persoonlijke geschiedenis van paniekachtige episodes die niet ernstig genoeg zijn voor paniekaanvallen
   • Ademhalingssymptomen, zoals astma

3. 

   Behandel pediatrische paniekaanvallen. Als u denkt dat uw kind paniekaanvallen heeft, breng hem of haar dan naar de dokter. Na een diagnose stelt de arts samen met u een behandelplan vast. De behandeling van de paniekaanvallen van uw kind is afhankelijk van hoe ernstig het is, de leeftijd van uw kind en de medische geschiedenis. Het kan psychotherapie, medicatie of een combinatie van beide omvatten. Behandeling voor paniekstoornissen is meestal succesvol als ze wordt gevolgd door.
   • Uw kind heeft uw steun nodig tijdens het behandeltraject. Zorg ervoor dat u uw kind helpt om te gaan met de paniekaanvallen en de behandeling.
   • U en uw gezin kunnen ook worden gevraagd om met uw kind in therapie te gaan om hem of haar te helpen omgaan met de problemen die tot de paniekaanvallen hebben geleid.

Vragen en antwoorden van de gemeenschap