Inhoud

• Stappen
• Tips
• Waarschuwingen

"Consensus" wordt gedefinieerd door een mening of standpunt dat door een groep wordt gedeeld. Beslissingen nemen bij consensus is wat er wordt gedaan om een ​​overeenkomst binnen een groep te verspreiden. Deze instructies zullen u helpen dit doel te bereiken.

Stappen

1. 

   Begrijp de basisprincipes van het nemen van een consensuele beslissing. Er zijn vijf vereisten om consensus mogelijk te maken:
   • Inclusie. Alle leden van een bepaalde groep moeten bij het proces worden betrokken. Niemand mag worden uitgesloten of buitengesloten (tenzij een specifieke persoon vraagt ​​om te worden uitgesloten).

     

     
     
   • Deelname. Van elke persoon wordt verwacht dat hij zijn mening en suggesties inbrengt. Hoewel elk verschillende rollen kan hebben, hebben ze allemaal een gelijk gewicht in de uiteindelijke beslissing.

     

   • Samenwerking. Alle betrokkenen moeten samenwerken, zorgen en suggesties uiten om tot een oplossing te komen die de hele groep tevreden stelt, in plaats van alleen de meerderheid.

     

     
     
   • Equalitarisme. De mening van een persoon mag niet meer of minder zwaar wegen dan die van iemand anders. Iedereen moet dezelfde kans krijgen om te veranderen, een veto uit te spreken of ideeën voor te stellen.

     

   • Voorstellen voor oplossingen. Het doel moet zijn om ondanks de verschillen tot een gemeenschappelijke oplossing te komen. Dit wordt bereikt door middel van een gezamenlijke inspanning, die een voorstel zal vormen totdat het de zorgen van zoveel mogelijk deelnemers aanpakt.

     

     
     

2. 

   Begrijp de voordelen van een consensus. Het nemen van een consensusbeslissing vereist een gezamenlijke discussie, in plaats van een debat tussen tegenstanders. Het is dus veel waarschijnlijker dat een consensus alle deelnemers naar een gemeenschappelijk doel leidt. Voordelen zijn onder meer:
   • Betere beslissingen, aangezien er met alle mogelijke perspectieven rekening is gehouden. De resulterende voorstellen kunnen daarom alle kwesties aanpakken die van invloed zijn op de beslissing.

     

   • Een betere relatie tussen de groep. Door samenwerking, in plaats van te concurreren, kunnen groepsleden samenkomen om een ​​probleem op te lossen. Wrok en rivaliteit tussen winnaars en verliezers worden beide tot een minimum beperkt.

     

   • Betere uitvoering van genomen beslissingen. Wanneer consensus is bereikt, wordt de actie van ontevreden verliezers, die de effectieve uitvoering van groepsbeslissingen kunnen ondermijnen of passief saboteren, geëlimineerd.

     

3. 

   Bepaal hoe uw groep een beslissing zal afronden. Een consensusproces stelt een groep in staat om de best mogelijke overeenkomst te bereiken. Sommige groepen hebben volledige toestemming nodig om een ​​voorstel goed te keuren. Anderen staan ​​echter toe dat een besluit zonder unanimiteit wordt genomen. Een overweldigende meerderheid is vaak voldoende om een ​​beslissing te nemen. Sommige groepen keuren de meerderheid van stemmen goed, andere kiezen een leider, die als bemiddelaar zal optreden. Ongeacht hoe een besluit tot stand komt, is het nog steeds mogelijk om te streven naar consensus.

4. 

   Begrijp de betekenis van toestemming geven. Instemmen met een voorstel betekent niet noodzakelijk dat het uw eerste keuze is. De deelnemers worden aangemoedigd om na te denken over wat het beste is voor de groep. Dit kan betekenen dat u een populair voorstel accepteert, zelfs als dit niet uw persoonlijke voorkeur weerspiegelt. Bij besluitvorming in consensus komen uw belangen tijdens het gesprek tot uitdrukking, zodat hiermee rekening kan worden gehouden. Uiteindelijk wordt er doorgaans een beslissing genomen die door de hele groep wordt geaccepteerd.

5. 

   Geef duidelijk aan wat er beslist moet worden. Misschien wilt u iets toevoegen aan of verwijderen uit de agenda. Mogelijk moet u iets nieuws beginnen of iets actueels veranderen. Zorg er hoe dan ook voor dat iedereen de kwestie begrijpt die wordt besproken. Het is altijd een goed idee om duidelijk te maken waarom een ​​probleem aan de orde moet worden gesteld, en om de beschikbare opties kort te bespreken.

6. 

   Maak een lijst van alle zorgen die deelnemers hebben over een bepaald voorstel. Door zo'n basis voor te bereiden, kunt u met een voorstel komen dat de meeste mensen tevreden stelt.

7. 

   Voordat u een grote en verhitte discussie begint, moet u eerst een stem uitbrengen om een ​​idee te krijgen van de aanvaarding van een bepaald voorstel. Als iedereen het eens is met een bepaald standpunt, kan de beslissing al in dit vroege stadium worden genomen. Als er geen overeenstemming wordt bereikt, bespreek dan zorgen die nog niet in het voorstel zijn behandeld. Stel vervolgens, indien mogelijk, overeenkomsten voor die de oplossing breder geaccepteerd maken. Soms is het mogelijk om via een compromis tussen beide partijen tot een oplossing te komen. Nog beter is echter wanneer een voorstel is afgestemd op de behoeften van zoveel mogelijk mensen. Denk eraan om naar ieders zorgen te luisteren om echt tot overeenstemming te komen.

8. 

   Pas uw uiteindelijke beslissingsmethode toe. Als er eenmaal een krachtige poging is gedaan om tot een volledig akkoord te komen, wordt het tijd om uit te zoeken of de acceptatie van de groep voldoende is om een ​​voorstel goed te keuren. De vereiste ondersteuningsdrempel hangt af van de gekozen beslissingsparameter. Deze parameter moet worden bepaald voordat een voorstel aan de groep wordt voorgelegd. Er zijn verschillende mogelijkheden:
   • Eenparigheid.
   • Een dissident (ook bekend als U-1, of unaniem min één). In dat geval kan een lid dat het er niet mee eens is niet verhinderen dat een besluit wordt genomen, maar het kan het debat verlengen. Door zijn scepsis over de beslissing geeft de eenzame dissident een goede taxateur, aangezien hij kritisch kan kijken naar de negatieve gevolgen van een bepaald voorstel.
   • Twee andersdenkenden (U-2, of unaniem min twee) kunnen ook geen veto uitspreken over een beslissing, maar ze zijn effectiever in het verlengen van een debat en het verkrijgen van een derde dissident.
   • Drie andersdenkenden (U-3, of unaniem min drie), worden door de meeste groepen gezien als voldoende om een ​​veto uit te spreken over een voorstel, maar dit kan van plaats tot plaats verschillen (vooral als de groep niet erg groot is).
   • In sommige gevallen is niet specifiek gedefinieerd hoeveel mensen voldoende zijn om een ​​besluit te veto. De groepsleider (of zelfs de groep zelf) moet beslissen wanneer een consensus is bereikt (hoewel dit extra onenigheid kan veroorzaken). Dit model vergroot de verantwoordelijkheid van de leider en kan nog meer discussie uitlokken.
   • De meerderheid van stemmen (kan variëren van 55% tot 90%)
   • Gewone meerderheid
   • De leider of een commissie moet de uiteindelijke beslissing nemen.

9. 

   Voer de beslissing uit.

Tips

• Onthoud dat het doel is om tot een beslissing te komen die door de hele groep wordt geaccepteerd, niet noodzakelijkerwijs een beslissing die aan ieders wensen voldoet.
• Benadruk de rol die het team speelt bij het vinden van oplossingen voor verschillende problemen, verenigen, in plaats van tegen elkaar op te treden.

Geef tijdens de discussie wat tijd voor stilte. Als ze wat tijd hebben om na te denken voordat ze spreken, hebben de deelnemers een betere mening te bieden.

• In het geval van beslissingen die veel tijd en een groot aantal mensen vergen, stel dan rollen vast voor sommige deelnemers. Zorg ervoor dat de mensen die deze rollen op zich nemen, lid zijn van de groep. Bovendien moet iedereen begrijpen dat deze personen als verantwoordelijke leden worden beschouwd, dat hun suggesties moeten worden gerespecteerd en serieus moeten worden genomen. Hun stem weegt niet meer of minder dan die van andere mensen. Hier zijn enkele functies die nuttig kunnen zijn:
  
  
  • De facilitator: uw doel is ervoor te zorgen dat het besluitvormingsproces aan de regels van consensus voldoet. Er kan meer dan één facilitator zijn, en de facilitator kan afstand doen van zijn verantwoordelijkheid als hij gelooft dat zijn beslissingen op dat moment niet onpersoonlijk kunnen zijn.
  • De tijdwaarnemer: het is jouw taak om de tijd van de vergaderingen in de gaten te houden. Ze zijn ervoor verantwoordelijk de groep te informeren over hoeveel tijd er nog over is in de vergadering, wat kan helpen om een ​​productieve discussie te voeren. Een tijdwaarnemer is nodig wanneer facilitators het te druk hebben om de vergadertijd te controleren en bij te houden.
  • De moderatoren: hun rol is om de sfeer van de discussie te meten en te modereren en ervoor te zorgen dat deze niet uit de hand loopt. Het doel hierbij is om te anticiperen op conflicten en deze te beheersen, naast het voorkomen van elke vorm van intimidatie binnen de groep.
  • Notulist: deze persoon dient de belangrijke punten van de vergadering op te schrijven, zodat ze op elk gewenst moment kunnen worden hervat. Deze functie is vooral belangrijk in lange, gevarieerde en uitgebreide discussies, waarin het moeilijk is om te onthouden wie wat heeft gezegd.
• Zorg ervoor dat iedereen hetzelfde idee heeft van wat er met consensus wordt bedoeld.
• Wees geduldig. Vaak wordt het concept van consensus heel anders door mensen geabsorbeerd, en dat varieert ook in min of meer democratische culturen.
• Vaak onthouden sommige mensen zich van stemming. Dit betekent in het algemeen dat de persoon het voorstel niet ondersteunt, maar het indien nodig zal laten goedkeuren. Soms kan dit echter betekenen dat de persoon zich niet in staat voelt om een ​​mening te geven, vanwege een gebrek aan kennis over een bepaald onderwerp.

Waarschuwingen

• Pas op voor mensen die de neiging hebben om discussies persoonlijk op te vatten, of die vaak van het onderwerp af komen. Begeleiders en moderatoren moeten verantwoordelijk zijn voor het handhaven van een positieve en constructieve omgeving.
• Als uw groep unanimiteit vereist, kan zelfs een lid een veto uitspreken tegen een besluit. Dit kan het begrip van een groep ernstig belemmeren. Overweeg om de beslissingsregel van uw groep te wijzigen, zodat u een beslissing kunt nemen, zelfs als niet iedereen het ermee eens is.