Inhoud

• Stappen
• Tips
• Waarschuwingen

Hondenepilepsie is niet alleen zeer schadelijk voor de gezondheid van het dier, maar ook voor de eigenaar. Tijdens een epilepsie krijgt de hond te maken met herhaalde aanvallen, die optreden als gevolg van abnormale elektrische activiteit in hersencellen. Sommige honden krijgen tijdens hun leven maar één aanval. Het is van cruciaal belang dat het dier naar een dierenarts gaat als hij aan dit symptoom lijdt, omdat het erger kan worden zonder de juiste tussenkomst. Om een ​​hond met epilepsie te helpen, kunt u verschillende dingen doen, zoals de ondersteuning geven die nodig is om de episode te overleven, hulp bieden na de epilepsie en de nodige maatregelen nemen om toekomstige aanvallen te voorkomen.

Stappen

Methode 1 van 3: De hond helpen tijdens een aanval

1. 

   Troost de hond. Hij zal bang en verward zijn tijdens en na de epilepsiecrisis, dus het is erg belangrijk om alles te doen om hem te helpen zich meer ontspannen te voelen. Als aanvallen vaak voorkomen, is het essentieel dat de eigenaar de tekenen herkent dat er een crisis op komst is, en zich van tevoren voorbereidt. Hier zijn enkele eenvoudige stappen die kunnen worden gebruikt om de hond te kalmeren:
   • Leg een kussen of kussen onder zijn hoofd. Dit zal u helpen beschermen tegen een ernstige impact tijdens de aanval.
   • Praat met het dier met een zachte, kalmerende stem. Zeg: 'Het is oké, maat. Goede jongen. " en "Blijf kalm, ik ben hier om je te helpen."
   • Streel het langzaam, zodat het je kalmeert. Als je wilt, leg hem dan op je schoot of houd hem vast, als hij klein is.

2. 

   
   
   Houd uw handen uit de buurt van de bek van de hond. Er wordt gezegd dat honden tijdens aanvallen in hun tong kunnen stikken, maar dat is een mythe. De eigenaar moet tijdens de crisis zijn hand of vingers niet in de mond van het dier steken, anders wordt hij gebeten. Voorwerpen mogen ook niet in zijn mond worden gestopt, anders bestaat het risico op verstikking of het breken van een tand.

3. 

   
   
   Kalmeer de hond na de aanval. Het is belangrijk om het dier heel kalm te laten voordat u een andere beslissing neemt.Soms kan de aanval opnieuw optreden als de hond probeert op te staan ​​of erg nerveus blijft voordat hij volledig hersteld is. Blijf hem kalmeren en blijf een tijdje dicht bij hem nadat de crisis voorbij is.
   • Houd de omgeving stil om u te helpen ontspannen. Schakel de tv uit en laat niet meer dan twee mensen in de kamer verblijven. Haal andere dieren uit de plaats.

4. 

   
   
   Let op de duur van de aanvallen van de hond. Probeer de duur van de crises te timen; als de mobiele telefoon in de buurt is, kan het filmen van het evenement ook helpen bij de diagnose door de dierenarts.
   • Als de aanval langer dan vijf minuten aanhoudt, breng de hond dan zo snel mogelijk naar een dierenarts. Langdurige aanvallen kunnen de ademhalingsspieren aantasten en de ademhalingscapaciteit van het dier verstoren.

Methode 2 van 3: De hond behandelen na een aanval

1. 

   Breng het naar een dierenarts. Nadat de aanval voorbij is, is het belangrijk om de hond voor onderzoek naar de dierenarts te vervoeren. Er zullen verschillende tests worden uitgevoerd om andere oorzaken uit te sluiten die tot de convulsie hebben geleid, zodat de professional kan bepalen wat de beste behandelingsoptie voor het dier is. Als de tests negatieve resultaten opleveren, kan de hond lijden aan een primaire epileptische aandoening, die zal worden behandeld met medicijnen die zijn voorgeschreven door de dierenarts.

2. 

   Vraag naar de remedies. Er zijn verschillende medicijnen die het aantal en de ernst van aanvallen bij honden verminderen. De meeste moeten dagelijks en voor de rest van het leven van de hond worden toegediend. Enkele van de belangrijkste opties zijn:
   • Fenobarbital: is de meest voorkomende remedie voor honden met epilepsie. Het onderdrukt de hersenactiviteit.
   • Kaliumbromide: dit geneesmiddel wordt gebruikt als fenobarbital gezondheidsproblemen veroorzaakt. Natriumbromide kan worden gebruikt als alternatief voor kaliumbromide. Beide verminderen de activiteit van hersencellen.
   • Gabapentina: dit anti-epilepticum wordt vaak gecombineerd met een ander geneesmiddel om gegeneraliseerde aanvallen onder controle te houden.
   • Diazepam: geneesmiddel dat over het algemeen wordt gebruikt als kalmerend middel en niet als middel om aanvallen onder controle te houden, maar kan een optie zijn als de aanvallen van de hond frequent zijn en lang aanhouden.

3. 

   Wees voorbereid op het waarnemen van kalmerende effecten. De meeste anti-epileptische middelen zullen in het begin een beetje sufheid veroorzaken, maar honden wennen meestal aan het effect. In sommige gevallen kan de combinatie van medicijnen helpen om de kalmerende effecten te verminderen als het dier ze overdreven lijkt te voelen.
   • Onthoud dat medicijnen de lever en nieren van de hond kunnen aantasten, dus overweeg zorgvuldig de kosten-batenverhouding van de behandeling in vergelijking met de medische zorg voor incidentele aanvallen.

4. 

   Praat met uw dierenarts over het toedienen van een kalmerend middel tijdens stressvolle situaties. Als de hond erg nerveus is, kunnen kalmerende middelen nuttig zijn om aanvallen in tijden van druk te voorkomen. Overleg met uw dierenarts of er een mogelijkheid is om dit type medicatie toe te dienen in tijden van grote stress.
   • Als je wilt, kan het kalmeringsmiddel worden toegepast in situaties waarin je al weet dat het dier bang zal zijn, zoals in het nieuwe jaar, waar veel vuurwerk wordt geblazen.
   • De hond verdoven op dagen met veel bezoeken is ook een goed idee, als hij nerveus wordt over de aanwezigheid van vreemden.
   • Zelfs tijdens stormen kan het nodig zijn om de hond gerust te stellen totdat de lichten en geluiden verdwenen zijn.

5. 

   Houd de toestand van het dier in de gaten. Canine epilepsie, hoewel behandelbaar bij de meeste honden, is een progressief probleem. Zelfs met medicatie blijven sommige dieren van tijd tot tijd epileptische aanvallen krijgen. Als de aanvallen frequenter of ernstiger worden, breng hem dan zo snel mogelijk naar de dierenarts.
   • Onthoud dat naarmate de hond ouder wordt, aanvallen en aanvallen frequenter en ernstiger kunnen worden.

Methode 3 van 3: Meer weten over epilepsie bij honden

1. 

   Begrijp de soorten epilepsie die er zijn. Honden lijden aan twee hoofdtypen epilepsie: de primaire en de secundaire. De primaire aandoening treft meestal de jongste (onder de twee jaar), aangezien het een genetische aandoening is. Toch kan het pas op zesjarige leeftijd manifest worden. Deze aandoening staat ook bekend als idiopathische epilepsie. Secundair kan op elke leeftijd optreden, meestal als gevolg van een ander probleem dat het neurologische systeem aantast, zoals een infectie, ziekte, hersenletsel, beroerte of hersentumor.

2. 

   Leer hoe u een partiële aanval kunt identificeren. Bij dit type aanval ligt de hond op zijn zij en houdt zijn lichaam stijf terwijl hij krachtig met zijn ledematen schudt. Hij kan huilen, kwijlen, bijten, urineren of poepen tijdens de crisis, die 30 seconden tot twee minuten duurt. Onthoud dat niet alle honden dit type aanval hebben; sommigen zullen minder ernstige of merkbare crises meemaken.

3. 

   Identificeer een gegeneraliseerde aanval. Bepaalde honden kunnen epileptische aanvallen krijgen waardoor de dieren op een vreemde manier bewegen of zich uitputtend gedrag herhalen, zoals likken of rondjes lopen. Let op elke abnormale houding die de hond vertoont. Als u niet zeker weet of het een aanval is of niet, neem dan contact op met een dierenarts.

4. 

   Let op tekenen dat er een aanval gaat gebeuren. Voor een crisis kan de hond merken dat er iets niet klopt en zal hij gaan reageren. De eigenaar zal merken dat hij anders is en het volgende gedrag vertoont:
   • Het wordt aan de eigenaar "gelijmd".
   • Het zal in een gestaag tempo lopen.
   • Het zal zeuren.
   • Zal overgeven.
   • Je zult verbluft of verward overkomen.

Tips

• Zoek naar externe "triggers". Pesticiden of schoonmaakproducten kunnen epileptische aanvallen bij honden veroorzaken.
• Het belangrijkste is om aanwezig te zijn om het dier te helpen tijdens de aanval. Deze afleveringen kunnen extreem beangstigend zijn voor honden, dus het is essentieel dat de eigenaar in de buurt is om te kalmeren en de situatie minder beangstigend te maken.
• Het is een goed idee om een ​​oude handdoek in de buurt te laten tijdens de aanval van het dier. In veel gevallen geven honden "tekenen" dat ze urine of ontlasting gaan uitscheiden. Als je merkt dat hij stikt, plast of poepen, kan de handdoek helpen bij het schoonmaken van de kamer.

Waarschuwingen

• Aanvallen die langer dan vijf minuten duren, vormen een bedreiging voor het leven van de hond. Breng het onmiddellijk naar de dierenarts.
• Stop nooit plotseling met het gebruik van geneesmiddelen op recept zonder met een dierenarts te praten.