Inhoud

• Stappen
• Tips
• Waarschuwingen

Autistische kinderen worden vaak overprikkeld door zaken als aanrakingen, geluiden en licht. Ze kunnen ook verbaasd en gefrustreerd zijn door onverwachte gebeurtenissen, zoals veranderingen in routine. Omdat mensen met autisme moeite hebben met het begrijpen of communiceren van hun ervaringen, kunnen ze uiteindelijk 'driftbuien' krijgen die gepaard gaan met vlagen van emoties. Tijdens deze aanvallen kunnen ze schreeuwen, vechten, andermans eigendommen vernielen of zelfs gewelddadig reageren. Autistische kinderen zijn vaak onrustig, dus het is belangrijk dat hun ouders weten hoe ze hen kunnen kalmeren. Elke jongere is uniek; Gebruik daarom verschillende technieken om erachter te komen welke het meest effectief zijn voor uw kind.

Stappen

Methode 1 van 3: Emotionele aanvallen vermijden en ermee omgaan

1. 

   
   
   Zoek uit wat de toegang heeft veroorzaakt. Als u de oorzaak van het probleem kent, kunt u uw kind weghouden van wat hen boos maakt. Dit is belangrijk om het kind te kalmeren. Observeer het en probeer de katalysator voor bepaald gedrag te detecteren. Als u (als ouder of voogd) op de hoogte bent van deze katalysator, kunt u deze wellicht vermijden.
   • Gebruik een notitieblok om de gebruikelijke katalysatoren van uw kind op te schrijven; dit zal u helpen om toegang te vermijden. Overweeg ook om een ​​mobiele applicatie te gebruiken om deze registratie uit te voeren.
   • Enkele veel voorkomende katalysatoren voor toegang bij kinderen met autisme zijn: veranderingen of problemen in hun normale routines, overprikkeling, frustratie en communicatieproblemen.
   • Emotionele aanvallen zijn anders dan "driftbuien". Deze zijn doelgericht, als een provocatie, en houden op als de volwassene toegeeft; die op hun beurt gebeuren wanneer een autistische persoon zo gestrest raakt dat hij de controle verliest. Op zulke momenten voelt ze zich machteloos en krijgt ze niet eens wat ze wil.

2. 

   
   
   Blijf bij een specifieke routine. Als hij specifieke verplichtingen en taken heeft, zal het kind kunnen voorspellen wat er daarna zal gebeuren en zo kalm blijven.
   • Geïllustreerde dagboeken kunnen uw kind helpen bij het visualiseren van de dag- of weekroutine.
   • Als u weet dat uw routine op een bepaalde dag zal veranderen, neem dan de tijd om uw kind voor te bereiden. Praat van tevoren met hem en meld dergelijke veranderingen duidelijk en geduldig.
   • Wanneer u uw kind in een nieuwe omgeving introduceert, kunt u dit het beste doen als er minder prikkels zijn - op een plek met weinig lawaai of met minder mensen.

3. 

   
   
   Communiceer duidelijk met uw kind. Verbale communicatie is voor veel autistische kinderen een bron van frustratie. Spreek met geduld en respect en spreek goed uit.
   • Vermijd schreeuwen en gebruik geen agressieve toon; dit kan de crisis erger maken.
   • Als uw kind moeite heeft met woorden, gebruik dan foto's, afbeeldingen en andere vormen van ondersteunende en alternatieve communicatie (OC).
   • Onthoud dat communicatie tweerichtingsverkeer is. Luister altijd naar wat uw kind te zeggen heeft en maak duidelijk dat u hun mening respecteert en waardeert. Stel vragen als je opheldering nodig hebt om frustraties te voorkomen.

4. 

   Leid het kind af als u vermoedt dat de oorzaak van het probleem emotioneel / psychologisch is. Als uw kind van streek is, kunt u proberen hun aandacht te trekken om hem te kalmeren. Gebruik het favoriete speeltje van je kind enthousiast of bekijk een video en luister naar muziek die hij leuk vindt. Betrek zo mogelijk de specifieke belangen van het kind.
   • Afleidingen werken niet altijd. Bijvoorbeeld: als je je zus vragen stelt over de verzameling stenen die ze bijhoudt, kan ze haar afleiden van de angst voor een injectie tegen de griep, maar het helpt niet als het probleem het gevoel is dat de jurk die ze draagt ​​haar geeft. uw lichaam (alsof voetwassende mieren op uw huid lopen of iets dergelijks).
   • Als het kind weer kalm is, praat dan met hem over wat hem eerder gestimuleerd of boos maakte. Vraag wat er is gebeurd en probeer samen met haar manieren te vinden om te voorkomen dat dit ongeluk opnieuw gebeurt.

5. 

   Verander de omgeving rond het kind. Uw kind kan geïrriteerd raken omdat hij overgevoelig is en overprikkeld wordt. Wanneer dit gebeurt, brengt u het gewoon naar een andere locatie of brengt u wijzigingen aan in de omgeving zelf (bijvoorbeeld harde geluiden uitschakelen) om de effecten te verminderen.
   • Bijvoorbeeld: als uw kind niet van TL-verlichting houdt, is het beter om hem mee te nemen naar een omgeving met alternatieve lichtbronnen dan hem te dwingen het probleem aan te pakken.
   • Neem voorzorgsmaatregelen als de baby zich in een omgeving bevindt die niet kan worden verschoond. Geef uw kind bijvoorbeeld een zonnebril (om overgevoeligheid voor licht te voorkomen) of een koptelefoon (om het geluid te dempen) op openbare plaatsen. Denk aan andere voorzorgsmaatregelen met uw kind.

6. 

   Geef uw kind wat ruimte. Soms hebben kinderen gewoon tijd nodig om zich voor te bereiden op het hervatten van hun sociale interacties. Probeer de kleine een tijdje te laten zitten om te kalmeren (bij voorkeur in een gebied met beperkte sensorische input).
   • Geef prioriteit aan beveiliging. Laat een klein kind nooit alleen en zonder toezicht of opgesloten in een kamer in huis. Bewaar het op een veilige plek waar je uit kunt komen als je wilt.

7. 

   Bespreek het met uw kind nadat de emoties zijn geëindigd. Benader hem om een ​​oplossing te vinden: in plaats van het kleintje de schuld te geven of te straffen, praat met hem over manieren om te voorkomen dat dit probleem zich opnieuw voordoet en om beter met stress om te gaan. Probeer te praten over:
   • Wat het kind denkt, veroorzaakte de toegang (luister geduldig).
   • Hoe vergelijkbare situaties in de toekomst kunnen worden vermeden.
   • Effectievere strategieën om met het probleem om te gaan (een tijdje weggaan, tot een bepaald aantal tellen, diep ademhalen, toestemming vragen om te vertrekken enz.).
   • Een ontsnappingsplan om toekomstige toegang te beëindigen.

Methode 2 van 3: Uw kind kalmeren met diepe drukoefeningen

1. 

   Doe diepe drukoefeningen met het kind. Autistische kinderen hebben andere zintuiglijke ervaringen dan kinderen met een gemeenschappelijke ontwikkeling, wat stressvol en zelfs pijnlijk kan zijn. Door een diepe druk op de spieren uit te oefenen, kunnen ze ontspannen.
   • Probeer het kleintje in een strak dekentje te wikkelen of leg er meerdere hoezen op. Het gewicht van deze stoffen zorgt voor een rustgevende druk. Bedek het gezicht van het kind echter niet - dit kan zijn ademhaling belemmeren.
   • U kunt via internet specifieke tools maken of kopen om dit soort druk uit te oefenen. Dekens, speelgoed, vesten en zware kussens zijn geweldige opties.

2. 

   Geef uw kind een diepe drukmassage. Deze strategie is een geweldige vorm van interactie tussen ouders en kinderen, omdat het hun band kan versterken. Leg het kleintje tussen je benen. Plaats uw handen op zijn schouders en oefen druk uit. Beweeg ze vervolgens langzaam om de armen.
   • Als u zich niet op uw gemak voelt, vraag dan een massagetherapeut of iemand die bekwaam is met hun handen om tips.

3. 

   Probeer druk uit te oefenen met een kussen of kussen. Plaats het kind liggend of zittend op een zachte ondergrond en oefen met een tweede voorwerp van dit type op een langzame en pulserende manier druk uit op de romp, armen en benen van uw kind.
   • Bedek nooit het gezicht van het kind - het kan het kind stikken.

Methode 3 van 3: het kind kalmeren met vestibulaire stimulatie-oefeningen

1. 

   Begrijp hoe vestibulaire stimulatieoefeningen werken. Het vestibulaire apparaat draagt ​​bij aan balans en het gevoel van ruimtelijke oriëntatie. Sommige specifieke bewegingen (zoals het kind wiegen) helpen om rust te brengen.
   • Herhaalde bewegingen stellen het kind gerust en helpen het gefocust te houden op zijn fysieke gevoel.

2. 

   Schommel het kind heen en weer. Zet hem op een schommel en duw hem zachtjes. Pas de snelheid van de beweging aan, door deze te versnellen of te vertragen, totdat de kleine zijn kalmte herwint. Als de strategie het probleem erger lijkt te maken, stop dan.
   • Installeer de schommel indien mogelijk binnenshuis om het meeste uit de techniek te halen. U kunt hem dus ook gebruiken als het buiten regent.
   • Sommige kinderen kunnen zichzelf schommelen. In dit geval, stel voor uw kind om met het object te spelen.

3. 

   Draai het kind op een stoel. Dit is weer een oefening voor vestibulaire stimulatie en kan een einde maken aan aanvallen van emoties - de aandacht van de kleine wegnemen van de katalysator en hem naar zijn eigen fysieke gevoel leiden.
   • Bureaustoelen zijn de beste opties, omdat ze gemakkelijk kunnen draaien.
   • Zorg ervoor dat het kind stevig zit en draai de stoel langzaam om te voorkomen dat het kind zich bezeert.
   • Sommige kinderen houden liever hun ogen open; anderen sluiten ze.

Tips

• Spreek op een kalme en vredige toon.
• Begrijp uw eigen frustratie en ga ermee om om te voorkomen dat u deze op uw kind afrekent.
• Praat altijd met leerkrachten en andere volwassenen die verantwoordelijk zijn voor uw kind, zodat iedereen u consequent zal behandelen.

Waarschuwingen

• Als u bang bent dat uw kind gewond raakt of iemand anders pijn doet, of als u gestikt bent en niet weet wat u moet doen, vraag dan een andere verantwoordelijke volwassene om hulp.
• Benader uw kind kalm als hij geagiteerd is of dingen naar mensen gooit - anders kan hij zich bekneld voelen en u daardoor per ongeluk pijn doen.